Sinds we in KL wonen heb ik dagelijks een berg huiswerk. Emilie en Diederik worden overladen met huiswerk met de mededeling: "tell your mum she HAS to help you!". Op de 1 of andere manier valt dat bij mij niet zo goed, juffen die mij opdrachten geven. Vooral de juf van Emilie is dol op het geven van huiswerk. Haar theorie is bovendien dat kinderen prima boodschappen kunnen doorgeven en dat je daarom dus niets in het (daarvoor bestemde....) communicatieboekje hoeft te schrijven. Het is al meerdere keren gebeurd dat Emilie 's ochtends vrolijk vertelt dat ze een peer, 10 kartonnen dozen of Chinese traditionele kleding mee naar school moet nemen ("Tell you Mum to buy a pear, ..., ... for you!") en wij dus 's ochtends om 6.45 de stad door moeten crossen om aan de opdracht te kunnen voldoen.
Pas geleden moest Emilie een papiere pop aankleden in Nederlandse klederdracht. ("Tell your mum to cut pieces out of clothes"). Nu hebben we werkelijk een hele inloopkast met verkleedkleding maar geen Nederlandse klederdracht, nog afgezien van het feit dat ik die dan sowieso niet kapot zou knippen. Dus viel ik uit tegen Emilie en zei dat ze tegen haar juf moest zeggen dat ze de pot op kon, ik was zelfs zo volwassen om het voor haar in het Engels te vertalen: "Tell your teacher to sit on the loo". Emilie in tranen, ik mocht niet zo gemeen doen tegen haar juf. Ze zou eens moeten weten wat ik allemaal over die juf zeg als ze er niet bij is, daar krijgt zelfs Harm tranen in zijn ogen van.
Maar goed, die pop moest dus worden aangekleed. Gelukkig was Harm wat eerder thuis want mijn ouders en vrienden waren er, en natuurlijk Joanna. 7 volwassenen en een pop, dat zou goed moeten komen.
Nadat we Emilie in bed hadden gelegd met de mededeling dat we de pop zouden aankleden, zijn we begonnen. Harm had al direct het naaien van de rok ge-off-shored naar de Filipijnen (Joanna). Vervolgens zijn de 5 andere volwassen ingezet voor de rest van de kleding. Zelf had ik de haren (met dank aan een Pipi Langkous-pruik) gedaan.
Het resultaat mag er zijn: Emilie was blij. Ik zag op school de poppen van de (ouders) van de andere kindjes. Dan hadden wij niet eens een slechte prestatie geleverd. Het was wel bij alle poppen overduidelijk dat er geen enkel kinderhandje aan te pas was gekomen.
Diederik heeft een ander soort huiswerk. Hij krijgt
learning support omdat hij weigert te luisteren, te lezen en te schrijven. Ik ben grote voorstander van de extra lessen, want hij luistert thuis ook niet.
Diederik wordt geacht dagelijks te doen:
* spelling (hetgeen elke kindje in zijn klas moet doen), dat is 10 woordjes lezen en spellen
* de spellingwoordjes behalve op papier ook in zand schrijven
* de spellingwoordjes ook in de lucht schrijven
* 80
"trickey hat words" leren, dat zijn woordjes die je anders uitspreekt dan leest (bv
they)
* figuurtjes knippen
* een boekje lezen
* een pagina in zijn
fun reading book maken dat door het dreigement dat nodig is om hem het te laten doen, bijzonder weinig
fun oplevert
* starjump en springen met armen en benen naar voren
En dan eigenlijk ook nog:
- trampoline springen ("
It would be great if you can get him a trampoline")
- zwemmen (
"it is good for him to swim on a daily basis")
Tuurlijk, geen probleem! Is het niet handig als we een bouncing castle voor in het zwembad voor hem aanschaffen?
Mijn arme kleine mannetje heeft dus een overvol schema, maar gelukkig voor hem een moeder die het vooral niet nodig vindt. Het is een kind van 5 en zo mag hij zich van mij dus ook gedragen, hoe irritant dat (ook voor ons) soms is.
Wat ik dan weer wel heb gedaan is de aanbevolen schoenzolen (500RM= half modaal maandsalaris hier) voor hem gekocht en 2 boekjes om te lezen: 1 over vliegtuigen en 1 over piraten. Ik vraag hem elke dag of hij huiswerk wil maken, als hij dat niet wil dan hoeft het van mij niet. Opvallend overigens dat hij zowaar soms gewoon "ja" zegt! Het komt dus vast allemaal ooit goed. En zo niet, dan blijft hij lekker bij mij wonen. Ook prima.
