Hayden(t) 2, een nieuw begin

We hebben een nieuwe Hayden(t). Diederik is helemaal blij, al was hij niet eens zo treurig om het verdwijnen van de andere. Hij heeft eigenlijk niet eens naar de andere Hayden(t) gevraagd, op 1x na. Toen vroeg hij: "mama, waar denk je dat Haydent is". Ik dacht dat het niet slim was om uit te leggen dat hij was genuttigd door een slang of onder een auto was gekomen. Ik begon dus al te zeggen dat Haydent waarschijnlijk naar een vriendje was. Gelukkig besefte ik net op tijd dat dat misschien nog wel erger zou zijn voor Diederik, want Haydent was toch zijn beste vriend. Waarom zou hij dan een andere vriend zoeken? Net op tijd kon ik die zin inslikken en heb ik ervan gemaakt dat Haydent waarschijnlijk in een snoepjes-winkel is. Dat is tenslotte toch een plek waar we allemaal zouden willen zijn. Diederik moest giechelen en bekende dat hij dat wel een goed idee van Haydent vond.

Vandaag hebben we dus een nieuwe Haydent gehaald. En wat is hij lief en klein. Ik moest me beheersen om niet ook de andere 2 baby-konijntjes mee te nemen. Haydent is in een kartonnen doos mee naar huis gesleept en het mag een wonder heten dat hij bij aankomst nog leefde. Ik kwam er pas halverwege de autorit achter dat Diederik de doos op z'n kop had. En die doos was te klein voor Haydent om te kunnen draaien. Gelukkig werd er thuis goed voor hem gezorgd. Hij mocht meteen even spelen en heeft een rondleiding door het huis gekregen. Ik hoop echt dat dit konijn net zo'n sterk hart heeft als Haydent 1. En ik hoop ook dat ik me kan beheersen en niet weer het konijn in de tuin laat spelen.

Ondertussen is Angel (het andere konijn) ook helemaal blij en is hij gestopt met het zoeken naar Haydent 1.

Hayden(t) deel 4 (en tevens laatste deel)

Hayden(t), het konijn van Diederik is weg. We hebben geen idee waarheen maar ik vermoed dat hij bezoek heeft gehad van een slang en dat niet meer kan navertellen. Bij het idee dat mijn kleine mannetje Hayden(t) verdwijnt in een slangebek word ik niet lekker. Ik probeer het dan ook niet te visualiseren.
Diederik lijkt nog niet echt door te hebben dat Haydent al sinds zaterdag niet meer in de tuin is. Harm, Joanna en ik hebben al 4x de hele tuin doorzocht en zonet heb ik ook een grondig buurtonderzoek gedaan. Niets gevonden. Ik hoop echt dat hij nog terug komt, ik mis hem eigenlijk nu al.

Sinds februari hobste hij gezellig samen met zijn vriendinnetje Angel door de tuin. Ik vond het een gezellig gezicht en 's avonds voor het slapen ging ik altijd even dag zeggen. Harm vond het niets dat Hayden(t) vrij door de tuin mocht lopen, en nu voel ik me (terecht) een beetje schuldig dat hij weg is. Al ben ik er wel van overtuigd dat hij een heel leuk (kort) leven heeft gehad door vrij te mogen rondlopen.

Een nieuw konijn? Ik denk het wel, en dan misschien wel meteen 2, een voor Diederik en een voor mij.

Hayden(t) in betere tijden

Reverse anorexia

Sinds mijn hersenvliesontsteking slik ik pillen om hoofdpijn te voorkomen. Ze werken goed maar het nadeel is dat ik zoveel ben aangekomen dat ik vrijwel even veel weeg als vlak voor de geboorte van Emilie en Diederik. Maar dit keer in mijn eentje... 

Ik hou het graag op die 10mg pillen en niet aan de pakken koekjes en dikke tosti's als ik uitleg geef over mijn, in mijn ogen, onnatuurlijke en tijdelijke(??) gewicht.
Maar sinds kort ben ik heftig aan het sporten en ben ik de pillen aan het afbouwen. En tot mijn verbazing ben ik daardoor aan een nieuw soort verschijnsel gaan lijden: omgekeerde anorextia. Een verschijnsel waarover ik al een keer in een tijdschrift had gelezen, maar nu dus ook zelf ervaar. Als ik in de spiegel kijk (bij gedimd licht) denk ik: "hm, dat ziet er niet eens zo heel onsmakelijk uit". Als ik vervolgens foto's zie die 5 minuten later zijn gemaakt, vraag ik me af hoe ik in die enkele minuten zo kan zijn opgeblazen. Volgens Harm zijn de foto's gewoon slechte moment opnamens, en zie ik er in het echt niet zo uit. Na zo'n 300 slechte moment opnamens begin ik daaraan te twijfelen en denk ik dat hij dat alleen maar zegt omdat hij van me houdt. Als oplossing dacht ik video te kunnen gebruiken. Fout fout fout. Dat zijn natuurlijk gewoon aan elkaar geplakte foto's (of in mijn geval: aan elkaar geplakte slechte moment opnamens).
Er zit niets anders op dan het verbod handhaven dat er geen foto's van me gemaakt mogen worden waarop iets anders te zien is dan mijn hoofd. Het liefst zou ik overigens ook een haar-foto-verbod bij uitvaardigen, maar ik vrees van de daarop volgende close-ups ook niet echt blij te worden.
De oplossing? Mijn voornemen om de marathon van Tokyo te gaan lopen, gaan volbrengen. En tot die tijd alleen foto's bij gedimd licht toelaten.