Hayden 2, the end

Helaas is het weer niet goed gegaan met het konijn. Na een week of 3 (en een hele onrustige playdate van de kinderen waarbij Hayden blaadje, koekjes en limonade kreeg toen ik even niet opletten) lag hij plotseling apatisch in zijn hokje. Met spoed heb ik hem naar de dierenarts gebracht die al meteen zei dat een konijn dat op zijn buik lig, zelden weer opstaat. Toch gevraagd of hij zijn best wilde doen, Hayden nog een aai over zijn kleine koppie gegeven en naar huis gegaan.

Twee dagen laten (zat public holiday tussen, maar was het ook eerlijk gezegd een heel klein beetje vergeten) de dierenarts gebeld om te vragen hoe Hayden het deed. De arts vertelde dat de situatie niet veranderd was, Hayden veel pijn had en dat hij niets meer voor hem kon doen. En dus de vraag wat wij met Hayden wilden doen, komen halen of een spuitje geven. Ik heb voor Diederik maar besloten dat dat laatste het beste zou zijn, mede gebaseerd op mijn "probleem" dat ik geen idee had wat ik thuis met een dood konijn moest doen. Begraven? Zo groot is onze tuin ook weer niet, en als andere beesten hem dan opgraven kan dat ellendige situaties geven. In de vuilnisbak, te zielig. Door de wc? Zou waarschijnlijk nog net kunnen, als ik uit ga van wat de kinderen allemaal doorgespoeld krijgen. Het spuitje bij de dierenarts dus niet zo'n slecht idee. Wel heb ik de arts gevraagd om voor hij het spuitje gaf even tegen Hayden te zeggen dat hij een goed konijn was geweest.

Heel bijzonder was dat de kinderen geen enkele opmerking hadden gemaakt over het verdwijnen van Hayden maar precies 10 minuten na het telefoontje van de dierenarts kwam Diederik vragen waar Hayden was. Ik zei dat hij bij de dierenarts was, heel veel pijn had en dat de arts had gevraagd wat hij moest doen: Hayden pijn laten lijden of lekker laten slapen. Diederik was het (uiteraard) met me eens dat lekker slapen beter was, maar vroeg direct "Ok, en wanneer komt hij dan weer thuis?" Dat was even moeilijk uitleggen. Hij wil nu een nieuw konijn, maar na 2 pogingen vinden we het vooral zielig voor de beesten. Maar een vriendinnetje heeft 2 kleine poesjes gevonden (het waren er eerst 3 maar 1 is opgegeten door de apen...) en daar heb ik nu eigenlijk mijn zinnen op gezet. Angel (het andere konijn) is het daar overduidelijk niet mee eens en piest nu 3x per dag tegen de deur. Heel vies, vooral omdat ik hier meestal zonder schoenen loop.