Vlucht en verhuizing

We zijn in Kuala Lumpur aangekomen. Na 8 weken Nederland ben ik op 31 augustus naar KL gevolgen. We hadden een nachtvlucht, waar ik normaal gesproken een bloedhekel aan heb omdat mijn kinderen niet slapen, maar deze keer ging het goed. Ze hebben tussen de 4-7 uur geslapen waarvan zelfs een paar uur tegelijk. Het aan boord komen was nog wel een drama. De vriendelijke mevrouw van de check-in zag dat we assistentie zouden krijgen en verwees ons door naar de assistentiebalie. Daar moest ik even wachten omdat de mevrouw van de KLM ruzie aan het maken was met een andere passagier (letterlijk: "sir, you are waisting my time, please go away". Voorzover ik kon afluisteren baalde de meneer dat hij full-fare business class ticket had gekocht voor een vlucht die over 4 uur pas zou gaan en op de wachtlijst stond) Toen ik aan de beurt was, schudde ze al "nee" voor ik überhaupt iets had kunnen zeggen. Toen ik uitlegde dat er assistentie was geregeld omdat ik niet alleen met 4 kinderen en alle autostoeltjes, handbagage etc naar het vliegtuig kon komen zei ze "Dat is uw probleem. Dan moet je maar niet alleen met 4 kinderen vliegen. Wij geven hier echt zeker geen assistentie voor". Helaas ben ik te klein om zo'n vrouw over de balie te trekken anders had ik het zeker gedaan. Even niet vergeten om Harm een pissige brief te laten schrijven.

Eenmaal aan boord (5 minuten voor vertrek want ik moest namelijk aantal keer op- en neer lopen) had ik mazzel dat de (volgens hemzelf) beste vriend van Harms nichtje naast me zat. Hij (toch zeker ergens eind 30) vertelde heel enthousiast dat hij ADHD had en dol op kinderen was. Hij verzekerde me dat alles goed zou komen en ik een fijne vlucht zou krijgen. Hij voegde daad bij het woord en pakte zijn handbagage en begon Franse kaasjes uit te pakken en toastjes op de tafeltjes te leggen. Toen kreeg ik van de purser (cabinepersoneel is altijd zo prima en behulpzaam dat je bijna vergeet wat voor bloedhonden er aan de grond werken) een glaasje wijn voor bij mijn toastje. Terwijl ik mezelf settelde deed vriend-van-nicht verstoppertje met de kinderen. In het upperdek heb je veel fijne verstopplekjes, zo zat Frederique in een vensterbank-bakje, Maryse in de "overhead-luggage-ruimte" en Diederik achter de opbergruimte van het personeel.
Toen het eenmaal tijd was om te gaan slapen kreeg ik van vriend-van-nichtje een slaappil aangeboden "waarbij het Nederland elftal plat was gegaan op de reis naar Thailand" (???), maar die heb ik toch -hoe aantrekkelijk ook- maar geweigerd.
De vlucht was verder prima, en in KL heeft (wederom) het cabinepersoneel geholpen met naar de bagageband te komen. Diederik vond het TE stoer om naast de piloot te mogen staan en ging hem uitleggen hoe een vliegtuig opstijgt.

Door de ellende met de container moesten we eerst in een service-apartment. Dat was eigenlijk wel prima, heerlijk ontbijtbuffet elke ochtend en verse fruitsapjes en wijntjes via de roomservice. Helaas was de Spa (die me beloofd was en de gedachte daaraan had me door de vlucht geholpen) dicht. Het fitnesscentrum was (helaas) wel open.

Na alle drama's met de container, zijn de eerste week van september dan eindelijk toch nog onze spullen aangekomen. Gedurende 3 dagen hadden we een heel dorp aan mensen in ons huis die wat rondhingen en zo nu en dan eens een doos opzij schoven. Maar na 3 dagen was toch het meeste wel uitgepakt en ingericht. Zo hadden ze heel keurig donsdek-hoezen over de mattras getrokken -kan het ze niet kwalijk nemen, het is hier 35 graden,die mensen hebben nog nooit een donsdek gezien- en is Harms dress-boy zo gemonteerd dat als Harm een shirt aantrekt het net lijkt of hij met shirt en al de hele nacht aan een kleerhanger in de kast heeft gehangen.
Het was ook weer een prettig weerzien met de (in Tokio niet schoongemaakte) vuilnisemmer, hij danste ons bijna tegemoet.
Wel was het 3 dagen voor geklaag en gescheld. De Maleisische verhuizers werden helemaal gestoord van hoe de Japanners alles hadden in gepakt. Werkelijk alles in 5 lagen plastic, ook de lege plakband-rolletjes.

Nu staat het meeste wel op de juiste plek en zijn we driftig nieuwe spullen aan het kopen. Hoewel dit huis niet veel groter is dat het huis in Japan, blijken we wel veel nieuwe kasten, tafels en stoelen te moeten kopen. Heerlijk, zeker groot plus punt van verhuizen!!