KL na 4 weken

We zijn nu bijna 4 weken in Kuala Lumpur. Ik heb het idee dat het "settelen" hier een stukje makkelijker gaat dan in Tokyo. Ongetwijfeld ook omdat de kinderen allemaal 2,5 jaar ouder zijn en ik dus niet meer 35 luiers per dag hoef te verschonen (maar 35 ruzies mag beslechten, wat in ieder geval voor mij -meestal- minder fysiek is). Nadat we ons huis in zijn getrokken heb ik me de eerste week volledig van de buitenwereld afgesloten. Ik was zo verschrikkelijk moe dat ik geen zin had om ook maar iemand te ontmoeten. Dit heeft me echt goed gedaan al leidde dat ook wel tot vreemde situaties. Zo heb ik 2 Nederlandse vrouwen die kennis kwamen maken (had gate per ongeluk open laten staan, is me niet nog een x gebeurd) weg gejaagd met mededeling dat ik nog niet aan andere mensen toe was. Lekkere eerste indruk. Ik was ook alweer bijna in mijn roze cheetah-pyjama de kleintjes naar school gaan brengen maar toen ik mijn voornemen terloops aan een groepje mensen vertelde, keken ze me aan alsof ik rechtstreeks -met lampenkap nog op- uit de Smashhits kwam. Ze zouden eens moeten weten hoe normaal sommige dingen in Tokio zijn.

Maar die tijd is nu voorbij (zowel Tokio als de Smashhits als mijn week totale isolatie achter de gate). Ik bezoek koffieclubjes in alle verschillende hoeken van de Nederlandse gemeenschap, hockey, heb een personal trainer bij een fitness club, ben vrienden met de buurvrouw, ben vrienden met de caissières van de Hock Lee's (de buurtsuper) en heb het privé-nummer van Ben de taxichauffeur. De kinderen hebben al speelafspraken gehad, waarbij ik me -zoals dat hoort- bij de moeders voor thee heb opgedrongen.

Het gaat goed met de kinderen. Iedereen lijkt zijn draai langzaam te vinden en er wordt nu nergens meer gehuild bij het naar school brengen. Harm vertrekt om 7.10 am (arch wat vroeg, ben blij dat hij het doet) met Emilie en Diederik naar de Garden International. Ze vinden het leuk, hebben juffrouwen die bij hen passen en hebben alle twee een vriend(inne)tje in de klas gevonden.
Ik breng om 8.30 am Frederique en Maryse naar de school aan de overkant. Ze vinden het inmiddels heel leuk bij de Aunty's (zo heten de juffen daar) en zijn vooral dol op de toast, is een wentelteefje!, die ze daar elke ochtend krijgen. Ook lunchen ze met rijst en vis, heel mooi dan leren ze dat meteen ook eten.
Om 12.30 haal ik Frederique en Maryse op en om 14pm uur Emilie en Diederik.

De verjaardagen van Frederique en Maryse hebben we naar 13 oktober verschoven want op 19 september kenden we nog niemand behalve Ben de taxi-chauf en de caissière (en die moesten die dag werken...). F en M hebben zelf niets doorgehad maar het heeft me wel wat moeite gekost om oma's ervan te weerhouden ze te feliciteren.

Na een maand in KL heb ik dus wel het idee dat we onze draai aan het vinden zijn. Al is het nog niet zo leuk als Tokio, maar dat werd natuurlijk ook pas na een tijd echt leuk.

Komend weekend doe ik mee aan het ZOAT, het hockeytoernooi van Zuid-Oost Azië. Er komen 20 teams uit de regio, allemaal Nederlanders. Ik mag meedoen met het Maleisische team. Erg leuk, al is het in het veld wel lastig als je werkelijk nog niet 1 naam weet. Ik hoop, en denk, dat het na het weekend wel anders zal zijn.