Mijn andere leven

Het komt niet vaak voor dat je ergens helemaal opnieuw en zonder vrienden moet beginnen. Toen we in Tokio aankwamen dacht ik echt dat er hele groepen mensen zouden staan met spandoeken “Welkom in Tokio, wij zijn je nieuwe beste vrienden!” Wat en tegenvaller was die aankomst op Narita. Narita is overigens een vliegveld dat altijd leeg is, wanneer je ook aankomt. Ik had het me dus niet persoonlijk hoeven aantrekken, weet ik nu.
Bij aankomst in KL was ik dus voorbereid en realiseerde ik me dat we een nieuw leven moest gaan opbouwen. Aan de ene kant vind ik dat heel irritant, ik heb namelijk al een leuk leven met heel veel leuke vrienden, alleen bevindt dat leven zich ergens anders, namelijk in Nederland en Tokio. Maar aan de andere kant besef ik me elke keer ook dat dit mijn kans is om een zelfbedacht leven te gaan leiden. En van het idee alleen al, word ik opgewekt.
Wat lijkt het me heerlijk om een volstrekt verzonnen levensverhaal aan iedereen te vertellen. Standaard eerste vraag bij kennismaking is: “Zijn jullie hier voor het werk van je man?” en dat ik dan zonder blikken of blozen antwoord: “Nee, we zijn hier zodat Harm in alle rust zijn hormoonpillen kan nemen en zich op de geslachtsveranderende operatie kan voorbereiden.”
Of: “We zijn hier voor de opening van een nieuwe vestiging van onze bont-fokkerij.”
Zo heb ik ook op andere standaard vragen al een antwoord klaar:
“Hoe lang blijven jullie in KL?” “Tot mijn man vrij komt van een levenslange gevangenisstraf”.
“Zijn alle 4 de kinderen van jou?” “Ja, het zijn 2 tweelingen maar wel van 4 verschillende mannen”.
“Zo, dat zal wel druk zijn, vier kinderen!” “Ach, dat valt wel mee, ze zijn gewend om de hele dag in hun kamer opgesloten te worden”.
En na het antwoorden natuurlijk weglopen met een strafgericht en vervolgens wachten hoe snel het verhaal rond gaat.

Ik heb inmiddels op elke vraag wel een passend antwoord. Wat lijkt me dat heerlijk om te doen. Op de wc-momenten tijdens recepties-en-feesten-zonder-bekenden, kan ik me hiermee weer even helemaal oppeppen om me in de integratie-strijd te werpen. Maar ik moet snel zijn als ik mijn verzonnen leven in KL wil gaan gebruiken, anders weet men wie we echt zijn.